"Na szczycie" - K.N. Haner

“Kobieta, która krzyczy w nocy, nie warczy w dzień”

Przede wszystkim ogromne podziękowania dla dobrych duszyczek, które dzielą się takimi pozycjami, pozostawiając po sobie przemiłe notatki w książkach. Dziękuję, że dzięki Wam, mogłam wyjąć sobie z życiorysu dwa dni, spędzając je na miłej lekturze. Miałyście rację :) 

Wiele osób wciąż powtarzało, jaka to przewidywalna historia, pisana na wzór serii o grupie rockowej Sinners, pani O. Cunning. Komentarze wielokrotnie zniechęcały wręcz do sięgnięcia po debiutancką powieść wydaną przez, jakże kochające początkujących pisarzy, wydawnictwo Novae Res. Czy faktycznie tak jest, czy to jedynie ludzka złośliwość? Tak naprawdę sama nie wiem. Podobieństwo do książek Olivii Cunning jest, owszem. Tematycznie podobna jest też do “Brudnego świata” A. Lingas-Łoniewskiej, czy też trylogii “Ostatnia spowiedź” Niny Reichter, a także pewnie do jeszcze innych pozycji o grupach rockowych, ich trasach koncertowych i niewiastach towarzyszących im w czasie koncertów. Podobieństwa są, ale każda kolejna pozycja będzie w tym temacie podobna do poprzedniej. Z drugiej strony przeczytałam jedynie cały pierwszy tom i połowę drugiego o Sinnersach, a od książki “Na szczycie” oderwać się nie mogłam, a to dla mnie już jest znaczące.

Co do samej treści, jest przewidywalna, przystępna i przyjemnie przedstawiona. Bohaterowie nie są jednak prostymi i łatwo dającymi się zaszufladkować. Każdy ma dwie, czasem nawet trzy twarze. Poznajemy ich w przeróżnych sytuacjach, dzięki czemu widzimy ich prawdziwe oblicza, ich sceniczne wizerunki i te pancerze, za którymi się chronią. Niejednokrotnie miałam straszną ochotę potrząsnąć Rebeką, główną bohaterką – prawdziwa królowa dramatu. I choć wiadome było, jak pozycja się zakończy, autorka próbowała nam skomplikować wszystko, co tylko było można. Czasem nawet za bardzo. Za dużo problemów i tragicznych przeżyć, zrzucane było na barki bohaterów. Co, niestety, wyszło sztucznie. Tym bardziej, że bohaterowie niesamowicie szybko dochodzili do siebie po wszystkim, po każdej tragedii. A Reb powinna dostać kartę stałego pacjenta szpitalnego. I choć denerwowałam się, parskałam śmiechem i często wręcz niedowierzałam w ich zachowanie, nie potrafiłam się po prostu oderwać od książki.

Podsumowując: Wciągająca. Napisana przystępnym, prostym językiem. Niekiedy zabawna – zwłaszcza w dialogach głównych bohaterów. Wywołująca szereg różnych, często skrajnych emocji. I z pewnością wypełniona erotyzmem. Przede wszystkim – zaczynając ją czytać, trzeba mieć otwarty umysł i nie klasyfikować związków w ramach przyjętych w naszym społeczeństwie. Ja bym nawet nazwała to wolnym związkiem, otwartym. Trójkątów nam nie zabraknie, to z pewnością. Uważam, że warto ją przeczytać i samemu osądzić, nie patrząc na komentarze i recenzje. Jak wspomniałam – podobieństwo jest, tematyczne, do praktycznie każdej książki o rockowych muzykach. Zakończenie pozostawiło czytelnika z wieloma pytaniami bez odpowiedzi, zatem czy nastanie czas drugiego tomu? Jak faktycznie potoczą się dalsze losy Reb? Czy Jess będzie w ciąży? Jak Sed zareaguje na wiadomość o ślubie siostry? Jak kobiety zniosą rozstanie z muzykami jadącymi w kolejną trasę koncertową? Co z matką Reb, bo ten cały Bob i wypadek, długi, są zbyt podejrzane, tym bardziej że wyjechali do Meksyku? Mnie także zaintrygował Alex – gdzieś w tym wszystkim, co się działo, ta postać została pominięta. Gdzie znikał i co z jego nałogiem? Pozostaje mi zatem czekać, bo książka wręcz prosi się o drugi tom. Czy będzie on równie sporych rozmiarów i dobrej treści? Mam nadzieję… Polecam :)

Ocena końcowa: 6,5/10.

Tytuł: Na szczycie


Autor: K.N. Haner


Wydawca: Novae Res


Data premiery: 2015-02-12


Ilość stron: 797





Wyzwanie czytelnicze: 42/2015.

“Żeby ruszyć dalej, musisz najpierw mieć uporządkowane sprawy z przeszłości.”